Op donderdag 18 februari varen we al tegen achten ´s morgens in Arrecife de haven binnen. daar liggen nog twee cruiseschepen, de AIDAsol (veel groter dan onze dobberaar) en Mein Schiff 4 van TUI (ook een knoepert). We ontbijten, regelen wat dingetjes voor de terugreis en lezen. Ondertussen maakt Popi Jopie (onze cabin stewart John Paul) de hut weer netjes en drinken we koffie. Lunch is prima, het weer minder, want op dit moment (15:30) is het 13,5 graad en het regent. Even gebeld met KE-maatje Marjan Driesse, die vandaag jarig is en hier ook op vakantie is met haar Ben. Morgen wordt het weer waarschijnlijk nog erger, dus met haar en Ben koffie drinken op een terrasje in Arrecife wordt het waarschijnlijk niet. We gaan morgen wel even met de shuttlebus naar de stad. Vanavond eerst genieten van het Aziatische buffet (gisteravond was het thema Alpenlanden).

Lanzarote is met zijn oppervlakte van 845 km2 het meest noordelijke van de Canarische Eilanden, een archipel in de Atlantische Oceaan, circa 115 kilometer voor de kust van Marokko. Lanzarote is een vulkanisch eiland, dat meer dan vijftien miljoen jaar geleden is ontstaan. Het eiland wordt vaak geteisterd door de passaat, een wind die overwegend uit het noorden komt. Circa 40 dagen per jaar is er sprake van een Calima: een sterke wind vanaf de Sahara hoge temperaturen en veel fijn zand in de lucht. Het nationale park Toeristisch interessant op het eiland zijn, naast het nationale park Timanfaya (vuurbergen), de cactustuin bij Guatiza, de oude hoofdstad Teguise, de lavatunnels van Cueva de los Verdes en Jameos del Agua, het uitzichtpunt Mirador del Rio, het vroegere woonhuis van César Manrique, Los Hervideros, El Golfo (groen kratermeer omringd door met lava bedekt olivijn) en het wijngebied la Geria (werelderfgoed). Timanfaya bestaat uit vulkaankraters en lavavelden. Grind op slechts 10 centimeter diepte kan niet in de hand worden gehouden omdat het te heet is. César Manrique (1919-1992) was een kunstschilder, beeldhouwer, architect en bouwadviseur. Zijn stijl kan worden beschouwd als non-figuratief, in evenwicht met de omringende natuur. Veel gebouwen en projecten op het eiland Lanzarote zoals Mirador del Rio, Jameos del Agua, Jardín del Cactus, Cueva de los Verdes en restaurant El Diablo in het Nationaal park Timanfaya en het hotel Gran Melia Salinas in Costa Teguise behoren tot zijn werken. Op verschillende rotondes op Lanzarote staan windsculpturen van zijn hand. Manrique heeft ervoor gezorgd dat de meeste gebouwen op Lanzarote niet hoger gebouwd worden dan vier verdiepingen, dat zij voornamelijk wit en zeer licht van tint werden, en dat de raamkozijnen in de kleuren groen, blauw of bruin werden geverfd. Manrique maakte een boek met eigen foto's over de lokale historische architectuur. Er zijn enkele hotels die méér etages tellen, neergezet in de tijd dat Manrique een aantal jaren in Amerika verbleef. Ook zorgde Manrique ervoor dat er geen advertenties aan de kant van de wegen werden geplaatst. Zijn beweegreden was zijn liefde voor het eiland. Manrique wilde niet dat de unieke cultuur en natuur werden beschadigd door massatoerisme en heeft dat ook daadwerkelijk weten te voorkomen. De eilandbevolking is hem hier zeer dankbaar voor.

Vrijdag de 19e is het koude en in eerste instantie haalt de ene bui de andere op. We wachten rustig tot we zien dat het boven het eiland wat helderder wordt en gaan dan naar beneden om de shuttle te nemen. Dat is een leuk ritje langs een rotonde a la Manrique, IKEA, de visserhaven naar een groot parkeerterrein aan de rannd van het centrum. We zijn vlakbij de Charco de San Gines. We lopen de brug over en een stuk langs deze binnenhaven vol kleine bootjes. Langs de andere kant Avenida Cesar Manrique (hoezo stempel drukken) met witte huizen met blauwe deuren en ramen vinden we een koffietentje. Toch nog een terrasje (met jas aan), de lucht heeft wat blauw en het is droog. Als het weer donkerder wordt gaan we terug naar de bus en tegen lunchtijd gaan we weer aan boord. Het weer lijkt over het geheel wat beter te worden en in de zon schijnt het 20 graden te zijn (gevoelstemperatuur 12 of zo). Om een uur of drie volgt een forse hagerlbui!

We zijn tegen halfnegen vertrokken omdat er nog iemand met een ambulance van boord ging, compleet met vrouw en bagage. We vertrekken en varen de 34 zeemijl in dit twee uur, zodat we tegen halftwaalf in Puerto del Rosario of Fuertaventura aanleggen. We slapen heerlijk!

Zaterdagmorgen 20 februari schijn de zon. Na het ontbijt gaan we rustig van boord. Jan loopt eerst naar de Playa Chica om zand te halen terwijl ik alvast richting centrum kuier. We gaan samen omhoog naar de kerk Nuestra Señora del Rosario met een toren met 5 klokken. Grappig is dat ze hier in de stad veel beelden en beeldengroepen hebben, allemaal voorzien van borden met de betekenis. Jan loopt dan verder om de vuurtoren Gaviota te fotograferen en ik daal af naar de havenboulevard voor een kop koffie. Na een uurtje is Jan ook aan koffie toe en daarna lopen we samen terug naar het schip. Tijdens de lunch blijkt dat de temperatuur in 20 minuten tijd kan dalen van 20,7 C naar 14,5 C tijdens een regenbui. Daarna is het weer helder.

Fuerteventura lijkt een stuk woestijn in de Atlantische Oceaan te zijn. Dit op één na grootste eiland van de Canarische Eilanden (1660 km²⁾ is tevens het dunst bevolkte eiland van de archipel. Dit in combinatie met de uitgestrekte vulkaanlandschappen en prachtige witte stranden maken dit eiland een ideale bestemming voor rustzoekers en strandliefhebbers. In 1405 veroverde de Fransman Jean de Béthencourt het eiland en hij gaf zijn naam aan de vroegere hoofdstad Betancuria aan de westkust. Puerto Rosario werd in 1835 hoofdstad. Corralejo is de belangrijkste badplaats. Er wordt ook veel aan wind- en kitesurfen gedaan.

Na het eten (thema Route 66 met hamburgers, steak en hotdogs) hebben we in de bar een kuil gekraakt . De koffie smaakte er prima, maar de kuileigenaren “were not amused”. Trouwens, we hadden verwacht rond 20:00 te vertrekken, maar we blijken hier ook vannacht nog te blijven liggen.

Uiteindelijk varen we rond 8:15 op zondag de 21^e uit. Na het ontbijt volgen we de kust naar het zuiden en later het westen om in de loop van de avond in Las Palmas aan te komen. We zien de vuurtoren van Punta la Entallado erg goed, maar voor Morro Jable blijven we te ver uit de kust.

On Thursday February 18th we arrive in Arrecife on Lanzarote. The weather is not too good, it rains and the temperature has dropped to 133,5 C in the afternoon at 3.30 pm. There are two more cruise ships in port, big ones! Tomorrow we will take the shuttlebus to downtown.

Lanzarote, is the easternmost of the autonomous Canary Islands, in the Atlantic Ocean, approximately 125km (78mi) off the coast of Africa (Morocco) and 1,000km (621mi) from the Iberian Peninsula (with Spain). Covering 845 square kilometers (327sqmi), it is the fourth largest of the islands. The island has a UNESCO Biosphere Reserve protected site status. Interesting are National Park Timanfaya (fire mountains), the cactus garden near Guatiza, the old capital Teguise, the lava tunnels of Cueva de los Verdes and Jameos del Agua, the Mirador del Rio, the house where the artist César Manrique lived, Los Hervideros, El Golfo (green crater lake, surrounded with lava covered olivine) and the wines of la Geria. Among the notables who have lived on the island are José Saramago, a Portuguese Nobel Prize for Literature winner who died there, and Princess Alexia of Greece and Denmark and husband, Carlos Morales Quintana. César Marique took care of the island, all buildings are four stories high maximum (a few are higher, but have been built while he was in America for a couple of years). Even all buildings are white or very light colored with green, blue or brown window sills. The population is grateful to him because of that.

Friday February 19^th starts rainy so after breakfast we wait for the mountains to clear before taking the shuttle into Arrecife. We are dropped off near the laguna Charco de San Gines. We walk around it and have coffee along the Avenida Cesar Manrique, surrounding the laguna full of little boats. Alle houses here are painted white with blue doors and windows. We are back at the ship for lunch. Around 3 pm we have a hail shower! We leave the island with a little delay due to a person being taken from the ship by ambulance (with his wife and luggage) around 8:30 pm. The distance to Puerto del Rosario on Fuertaventura is only 34 nm and we do that in about two hours, so before midnight, we are in the next harbor.pm.

Fuerteventura loosely translated as "Strong Winds" is one of the Canary Islands, in the Atlantic Ocean off the coast of Africa. It is like a dessert in the ocean. The combination of volcanic landscape and white beaches makes it an ideal place for people liking quiet en beaches. At 1660 square kilometres (641sqmi), it is the second largest of the Canary Islands. In 1405, the French conqueror Jean de Béthencourt completed his conquest of the island and gave his name to the former capital, Betancuria, on the west coast. Puerto Rosario took over the mantle as island capital in 1835. Corralejo is the main beach resort. A lot of wind and kite surfers go to Fuertaventura too.

The weather on Saturday February 20^th is fine so after breakfast we leave the ship. Jan goes to Playa Chica to pick up some sand while I slowly walk to city centre . We see Nuestra Senora del Rosario, the local church and then Jan goes for his daily walk to Gaviota lighthouse. I have an espresso on a terrace waiting for him. It takes about an hour to come back. A lot of sculptures in this town, all very well documented. Once back on the ship we notice that when it starts raining the temperature[AR1] drops within 20 minutes from 20,7 C to 14,5 C. In the afternoon the weather improves again.

We stay in the harbor overnight and depart on Sunday morning February 21^st around 8:15 am to arrive in Las Palmas later tonight. We follow the coast of Fuertaventura and can see the lighthouse Punta la Entallado very well, Morro Jable is a little to far away to make a picture.